Atriale flutter

Atriale flutter wordt gekenmerkt alsvrij frequent (van tweehonderd tot vierhonderd keer per minuut) atriale contractie, zonder het ritme van de weeën te verstoren. Deze aandoening is beter bestand tegen antiaritmica en wordt gekenmerkt door een aanzienlijke weerstand tegen paroxysmen (toevallen). Atriale fibrillatie heeft vergelijkbare symptomen, maar wordt enigszins anders gekarakteriseerd.

Atriale flutter kan in verschillende vormen worden uitgedrukt. Elke vorm van de aandoening kan worden gedetecteerd door een expert met behulp van een ECG.

Atriale flutter kan worden geactiveerdverschillende schendingen van het geleidende impulssysteem. Deze aandoeningen treden op als gevolg van ischemische hartziekte, arteriële hypertensie, acuut myocardiaal infarct. Tot de redenen waarom atriale flutter optreedt, zijn idiopathische cardiomyopathieën, myocarditis, pericarditis, longziekten van niet-specifieke aard, obstructieve longaandoeningen in chronische vormen.

De manifestatie van een aandoening bij volwassenen kan zijngeassocieerd met atriale septum defect, syndroom "pre-excitatie," ventriculaire sinusknoopdisfunctie (Bracha tachy syndroom), pathologische (atypische) sympathectomy atria.

De belangrijkste pathologische factor van de ziekte is de excessief hoge incidentie van atriale contracties. Vanuit deze toestand stromen ook alle klinische symptomen.

Het ontwikkelen van tahisystole provoceertdiastolische disfunctie van het myocardium in het gebied van de linker hartkamer. In de toekomst wordt deze aandoening getransformeerd in samentrekkende systolische disfunctie. Als een resultaat van dit schema van ontwikkeling van aandoeningen, de opkomst van gedilateerde cardiomyopathie, resulterend in hartfalen.

Het verloop van de toestand van atriale flutter kan paroxysmaal en permanent karakter hebben. In verband hiermee worden 2 ziektebeelden onderscheiden.

Paroxysmale ontwikkeling van de ziekte wordt gekenmerkt door de frequentie van aanvallen van één jaar tot verscheidene aanvallen gedurende de dag.

Deze vorm van de ziekte komt voor inmensen, ongeacht leeftijd en geslacht. Het optreden van aanvallen is kenmerkend voor zowel vrouwen als mannen. Mensen met myocardaandoeningen hebben echter meer kans paroxysmaal te zijn.

Aanvallen (paroxysmen) worden in de regelhet resultaat van overmatige fysieke of emotionele stress, alcoholgebruik, te veel eten. Aanvallen kunnen ook optreden als de temperatuur van de externe omgeving sterk daalt (bijvoorbeeld wanneer u wordt ondergedompeld in ijswater of wanneer u in de kou naar buiten gaat), evenals maagaandoeningen. In sommige gevallen treden paroxysmen op bij het drinken van water in grote hoeveelheden.

Paroxysmen worden gekenmerkt in de vorm van frequente eneen sterke hartslag. In sommige gevallen kan er sprake zijn van zwakte, duizeligheid, bewustzijnsverlies. Soms kan een hartstilstand gedurende een korte periode optreden.

Het constante verloop van de ziekte is ergeen gevaarlijke vorm. De eerste fasen worden in de regel niet gekenmerkt door uitgesproken symptomen. De manifestatie van een constant beloop van de ziekte vindt plaats met de opeenhoping van gevolgen veroorzaakt door een afname van de bloed systemische afgifte en systemische bloeddruk. Als gevolg hiervan neemt de coronaire bloedstroom af. Zoals de praktijk laat zien, wenden patiënten zich in dergelijke gevallen tot een specialist met al uitgesproken symptomen.

Atriale flutter. Treatment.

De ziektetherapie omvat complexactiviteiten die zijn gebaseerd op het verwijderen van de hoofdoorzaak van de staat. De therapeutische cursus gaat vergezeld van een speciaal dieet. Het dieet sluit vet, pittig, zout en gerookt voedsel uit. Een noodzakelijke voorwaarde is ook de weigering van roken en alcohol. De benoeming van geneesmiddelen gebeurt uitsluitend door een arts.